Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017

Ντοκουμέντα ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑΣ των γηγενών (δίγλωσσων) Μακεδόνων!

Φωτογραφία από τη μεγάλη γιορτή των Μακεδόνων, το 1ο Αντάμωμα Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων στο Καυτατζόγλειο Στάδιο.


Είμαστε Έλληνες Μακεδόνες και όχι ''εθνικά'' Μακεδόνες, ή καλύτερα: 
''Είμαστε ντόπιοι Μακεδόνες Έλληνες με αυτήν ακριβώς την σειρά. Το πρώτο αποτελεί την τοπική πολιτιστική μας ταυτότητα, το δεύτερο την γεωγραφική μας ταυτότητα και το τρίτο την εθνική μας ταυτότητα''. 

Παρακάτω παραθέτουμε μερικά μόνο από τα δεκάδες ντοκουμέντα που αξίζει να δουν το φως της δημοσιότητας για να γνωρίζουμε κι εμείς, αλλά και οι επόμενες γενιές που έρχονται, πως πολέμησαν και θυσιάστηκαν οι πρόγονοι μας για την ΕΛΛΑΔΑ και την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μας, ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΟΝΤΑΣ ταυτόχρονα τους ισχυρισμούς των παραχαρακτών της ιστορίας των γηγενών Μακεδόνων στο ότι δεν υπήρχαν ελληνικής συνείδησης Μακεδόνες..!


Χειρόγραφη επιστολή ντόπιου Μακεδονομάχου για την ελληνικότητα του και τις Βουλγαρικές βιαιότητες. 

Οφείλεται μεγάλη τιμή στον καταξιωμένο Μακεδονομάχο από την ''Τσέγανη'' (σημερινό Άγιο Αθανάσιο Πέλλας) Νικόλαο Δημ.Σιάντση και γι'αυτό καταθέτουμε στη μνήμη του άγνωστα στοιχεία για την εθνική του δράση.

Την προσφορά και τις υπηρεσίες στον Μακεδονικό Αγώνα του Νικ. Σιάντση θα αφηγηθούμε με τα δικά του απλά λόγια και τη δική του ορθογραφία. Θα αφηγηθούμε τη δράση του με τα δικά του λόγια, που θα μεταφέρουμε εδώ από μια αυθεντική ιδιόχειρη αυτοβιογραφική επιστολή του, που βρέθηκε και αποτελεί πολύτιμο χειρόγραφο κειμήλιο του Μακεδονικού Αγώνα στην περιοχή μας.

Γράφει ο Μακεδών αγωνιστής:

''Εγώ ο Νικόλαος Δημητρίου εκ Τσέγανης δηότη ήμε έλλην η κομήτες βούλγαρη έμβηκαν μέσα εις το χοργιόν μου δια να σκοτόσον εμένα''...

Έτσι αρχίζει η επιστολή που έστειλε προς την Επιτροπή Αγώνος στη Θεσσαλονίκη, μέσα απο τις φυλακές του ''Γεντή Κουλέ'', το σημερινό Επταπύργιο, όπου το 1908 ήταν φυλακισμένος για λόγους που αναφέρει ο ίδιος στη συνέχεια της επιστολής του:



Αντίγραφο επιστολής των κατοίκων του χωριού ''Ορέχοβο'' προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη.
(Ορέχοβο: ορεινός οικισμός της ΠΓΔΜ και βρίσκεται τοποθετημένος στην ευρύτερη περιοχή του Μοναστηρίου (Βιτώλια), ανατολικά της λίμνης της Μεγάλης Πρέσπας).
Φωτογραφία από την σελίδα στο facebook:


Στην επιστολή διαμαρτυρίας που έστειλαν το 1903 κάτοικοι της πόλης του Μοναστηρίου (Βιτώλια) προς τις Μεγάλες Δυνάμεις, χαρακτηριστικό εθνικού αυτοπροσδιορισμού, καταλήγουν: "...λαλούμεν ελληνιστί, βουλγαριστί, βλαχιστί, αλβανιστί, αλλ' ουδέν ήττον εσμέν άπαντες Έλληνες και ουδενί επιτρέπομεν ν' αμφισβητεί προς ημάς τούτο".


Ο Αγγελής Γάτσος απαλλάσσει το ''Πόζαρ'' από έναν αδίστακτο μπέη:

Η συμβολή των γηγενών Μακεδόνων στους εθνικούς αγώνες:


Το 1911 γεννήθηκε στο Θεοδωράκι, από τους γονείς Αλαμάινα και Μαρία, το 3ο τους παιδί, ο Γεώργιος Παπαντωνίου (ΓΚΙΟΚΟΥΤ). Τα παιδικά του χρόνια ήταν ανέμελα και παρόλο του ότι ο πατέρας του ο Αλαμάινας δεν ήξερε ούτε μια ελληνική λέξη ,είχε όμως συνείδηση της ελληνικότητας του. 

Αργότερα το 1941 μια Γερμανική διμοιρία συνοδευόμενη από Βουλγάρους έφτασαν στο Θεοδωράκι. Σήμανε συναγερμός και ζητήθηκε όλοι οι κάτοικοι του χωριού να συγκεντρωθούν στη πλατεία.

Έτσι όταν οι Γερμανοί ζήτησαν να σηκώσουν το χέρι ψηλά όσοι επιθυμούν να ονομάζονται Έλληνες, τότε ο Γεώργιος Παπαντωνίου σήκωσε, αντί το ένα χέρι, τα δυο. Αυτό οι Βούλγαροι το θεώρησαν σαν προσβολή και ρωτώντας τον γιατί το έκανε αυτό απάντησε ότι εγώ είμαι Έλληνας αλλά και ο αδελφός μου ο Δημήτρης που αυτή τη στιγμή είναι στο χωράφι είναι Ελληνας. Τότε ένας από τους κουκουλοφόρους, συνεργάτης των Γερμανών τον άρπαξε από τον γιακά και τον έριξε κάτω στη γη. Άρχισε να τον χτυπά με το όπλο του, με τα χέρια και με κλοτσιές και τον οδήγησε στο καραγάτσι της πλατείας. Αιμόφυρτος αλλά και ακλόνητος στη πίστη του, του ζητήθηκε για μια ακόμη φορά να αλλάξει γνώμη, αυτός όμως συγκεντρώνοντας όσες δυνάμεις του είχαν απομείνει σηκώθηκε όρθιος και βροντοφώναξε: ΕΓΏ ΕΛΛΗΝΑΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ, ΕΛΛΗΝΑΣ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ! Τότε ο κουκουλοφόρος αφού τον έδεσε με ένα σχοινί, τον κρέμασε ανάποδα στο καραγάτσι...



Ο γνωστός ''καπετάν Ακρίτας'' του Βερμίου, όταν, στη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα, πήγαν να καταταγούν στο σώμα του 4 εντόπιοι Μπαχοβίτες: «…Εἶναι ἄνθρωποι ἄξιοι μελέτης…ἄνευ γνώσεως τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης, ἄνευ κατηχήσεως ἐθνικῆς, ἔρχονται μή ζητοῦντες τίποτε. Οὖτε χρήματα, οὖτε ἐνδύματα, οὖτε ὅπλον ἀν δέν τούς δώσεις. Πειθαρχικότατοι καί ἀνθεκτικοί….Ἡ ἐγκαρτέρησις καί ἡ στωικότης των εἶναι ἄξιαι μνείας.  Ὅταν ἀκοῦν ὅτι ἑλληνικόν σῶμα θά μεταβεῖ εἰς τό χωρίον τους τά μάτια τους ἀστράπτουν καί μειδιοῦν. …Τί εἶναι αὐτό πού τούς ὑποκινεῖ… Ποίαν δύναμιν ἔχει ὁ Ἑλληνισμός καί ἡ Ὀρθοδοξία, ἥν ἐπί τόσα ἔτη ἀφήσαμεν ἀνεκμετάλλευτον!…».

Μια τεράστια Ελληνική σημαία εμβαδού 100 τ.μ. κατασκεύασαν οι νέοι των Προμάχων Αλμωπίας στην κορυφογραμμή του χωριού:


Μια παρέα παιδιών από το Λουτράκι του Ν.Πέλλας με δικά της έξοδα, με δικιά της πρωτοβουλία που σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που δοκιμάζεται η πίστη και η αφοσίωση του καθενός, δείξανε το σθένος τους, δείχνουν την αγάπη τους σε μια πατρίδα που τους πληγώνει αλλά αυτοί το έχουν βάλει πείσμα να αγαπούν και να προσφέρουν χωρίς αντάλλαγμα. Έτσι είμαστε εμείς οι ντόπιοι, ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ! 
«οὐ γὰρ ἂν ἔλεγον, εί μὴ μεγάλως ἐκηδόμην συναπάσης τῆς Ἑλλάδος. Αὐτός τε γὰρ Ἕλλην γένος εἰμὶ τὠρχαῖον καὶ ἀντ' ἐλευθέρης δεδουλωμένην οὐκ ἂν ἐθέλοιμι ὁρᾶν τὴν Ἑλλάδα... Εἰμὶ δὲ Ἀλέξανδρος ὁ Μακεδών». 
Δεν θα έλεγα αυτά τα λόγια, αν δεν φρόντιζα πάρα πολύ για την Ελλάδα ολόκληρη. Διότι και εγώ είμαι Έλληνας από Αρχαίο γένος και δεν θα ήθελα να βλέπω υποδουλωμένη, αντί ελεύθερη την Ελλάδα. Είμαι ο Αλέξανδρος ο Μακεδών! Αλέξανδρος ο Α’, υιός του Αμύντα και βασιλιάς της Μακεδονίας.
Η φωτογραφία είναι από την σελίδα:


''Ήταν γενναίοι, ήταν αληθινά παλικάρια οι πατεράδες μας του '21... Αλλά, τι είναι ο αγώνας εκείνος μπροστά στη Μακεδονία μας; Εκείνοι είχαν να κάνουν με τους Τούρκους τότε μοναχά. Εδώ έχουμε τον τουρκικό στρατό, τους Βουλγάρους, τους Ρουμάνους, τους...''τηλεγράφους'' και τα ''ταχυδρομεία''... Εδώ είναι αγώνας φοβερός! Ο Θεός μαζί μας''.

Καπετάν Γαρέφης (1874 - 1906).





Το γλωσσικό ιδίωμα ή αλλιώς τα εντόπικα:

http://ethnologic.blogspot.gr/2011/11/blog-post_22.html


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου